Ξέρουμε σίγουρα τι μέλι τρώμε;

Στην εποχή της βιομηχανοποίησης των τροφίμων, δυστυχώς, κανένα προϊόν δεν μένει ανεπηρέαστο. Η νοθεία, οι ελληνοποιήσεις εισαγόμενων μελιών, η θερμική επεξεργασία τους και οι χρήση χημικών και φυτοφαρμάκων έχουν επηρεάσει και την ποιότητα του μελιού.
Στην Ευρωπαϊκή οδηγία 2001/110 αναφέρονται αναλυτικά οι παράμετροι και τα ανώτατα επιτρεπτά όρια που πρέπει να ελέγχονται κατά την παραγωγή του μελιού.
Ας τα γνωρίσουμε εν τάχει:
• Υγρασία: Η επιπλέον υγρασία οφείλεται κυρίως στην κακή αποθήκευση του μελιού και πιο σπάνια στην χρήση νερού για νοθεία. Παραπάνω υγρασία, του επιτρεπτού, οδηγεί σε ξίνισμα του μελιού.
• Αγωγιμότητα: Σημαντική παράμετρος, η οποία κατατάσσει το μέλι, σε μέλι μελιτώματος ή σε μέλι ανθέων.
• Ελεύθερα οξέα: Αυξημένη οξύτητα παρουσιάζουν τα παλαιωμένα μέλια.
• Μη υδατοδιαλυτά στερεά: Μέλι που εμπεριέχει μεγάλο αριθμό διαφόρων υπολειμμάτων είναι εκτός της κείμενης νομοθεσίας.
• Διαστάση: Ο δείκτης διαστάσης μειώνεται με την παλαίωση και την θέρμανση. Σε συνδυασμό με το HMF μπορούν να αποτελέσουν δείκτη νοθείας.
• HMF: Είναι παραπροιόν μετατροπής της σακχαρόζης σε γλυκόζη και φρουκτόζη. Όταν ένα μέλι θερμανθεί πάνω από 40 βαθμούς Κελσίου προκειμένου να αποκρυσταλλωθεί ή όταν υπάρχει τροφοδότηση κατά την διάρκεια της μελιτοπαραγωγής, η HMF είναι πάνω από τα επιτρεπτά, βάσει νόμου, όρια.
• Άθροισμα φρουκτόζης και γλυκόζης: Είναι το άθροισμα που πρέπει να έχουν τα καλά σάκχαρα του μελιού.
Τέλος η γυρεοσκοπική ανάλυση είναι υποχρεωτική προκειμένου να χαρακτηριστεί ένα μέλι, στην ετικέτα του, βάσει της βοτανικής του σύνθεσης (θυμαρίσιο, καστανιάς κ.λ.π.)
Στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα θα βρείτε τους πίνακες με τα όρια και τα αποτελέσματα της ανάλυσης των μελιών μας, καθώς και σε PDF το έγγραφο της ανάλυσης από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.